Naleśniki ze szpinakiem

Popularne, łatwe w przygotowaniu, proste w podstawowej formie, ale wszechstronne w zastosowaniu. Takie są naleśniki, które można serwować na śniadanie, obiad i kolację, a także jako przekąskę. Jeść same, podawać z różnymi dodatkami czy nadziewać słodkimi oraz wytrawnymi farszami. Te placki to zaledwie kilka składników, ale dania z nimi mogą być różnorodne. My przedstawiamy przepis na nadziewane naleśniki ze szpinakiem. Szpinak zalicza się do warzyw zielonych, uważanych za najzdrowsze. Dostarczają wielu cennych składników odżywczych i wykazują liczne, korzystne dla naszego organizmu właściwości prozdrowotne.

Właściwości szpinaku

Ojczyzną szpinaku jest Azja południowo-zachodnia. Obecnie to liściaste warzywo jest rośliną uprawną popularną na całym świecie. Koszty uprawy są niskie, a wartość odżywcza wysoka. W Polsce może być wysiewany w trzech terminach, choć najpopularniejsza jest odmiana zbierana w maju i czerwcu. Warto dodać, że przez cały rok w sklepach można kupić szpinak baby lub zwykły mrożony, który zachowuje prawie 80% właściwości świeżego.

Jak wiadomo, szpinak w obróbce znacznie zmniejsza swoją objętość. Jednak nawet wtedy zapewnia wysoką wartość energetyczną. Wykazuje szerokie spektrum właściwości prozdrowotnych. Stanowi źródło witamin A, C, E i K1 oraz minerałów takich jak żelazo i wapń. Ze względu na sporą zawartość żelaza, jest polecany w przypadku anemii, ale też stresu i przemęczenia. Poza tym jest źródłem soli mineralnych, kwasu foliowego, błonnika, chlorofilu i karotenoidów oraz silnych przeciwutleniaczy. Minusem jest obecność szczawianów, dlatego należy uważać na spożywanie dużych ilości szpinaku.

Historia placków naleśnikowych

Prawdopodobnie mogły być przygotowywane już w starożytnej Grecji. To grecki komediopisarz jest autorem pierwszej wzmianki o cieście, które przypomina dzisiejsze naleśniki. Choć Włosi przypisują tę zasługę Florencji. Stamtąd miały trafić do Francji i reszty Europy, gdzie stały się bardzo popularne, podobnie jak w Chinach i za oceanem. Faktem jest, że pierwszy zachowany przepis na naleśniki crespes robione z białym winem, zbliżone do dzisiejszych, pochodzi z francuskiej książki kucharskiej z roku 1540. Mleko zamiast wina pojawiło się dopiero w XIX wieku. Dzisiejsza wersja ewoluowała w ciągu lat w różnych krajach, zyskując regionalne, często odmienne wersje oraz nazwy. Polskie naleśniki swoją nazwę mają zawdzięczać słowiańskim odpowiednikom, czyli nalistnikom pieczonym na kracie lub liściach. Pierwsze wzmianki o nich jako daniu staropolskiej kuchni pojawiły się w wieku XVI.

Ciasto na naleśniki

Składniki ciasta powinny być dobrze wymieszane, żeby nie było grudek. Nie może być zbyt rzadkie, bo placki będą się rozrywać. Wyjdą gumowate, jeśli będzie za gęste. Do smażenia najlepsza jest patelnia nieprzywierająca, posmarowana jedynie odrobiną tłuszczu. Niedużą porcję ciasta obracając patelnią, rozprowadza się na boki. Powinny być smażone na złocisty kolor około 1 do 2 minut na każdej ze stron, przy czym druga potrzebuje mniej czasu.