Pasta z bakłażana i cukinii

Bakłażan i cukinia, choć różnią się kolorem oraz smakiem, to wyglądają dość podobnie. Nie są jednak spokrewnione. Ta druga jest bardziej znana i popularna w naszej kuchni. Bakłażan z kolei kojarzy się z kuchnią orientalną. Warto jednak po niego sięgnąć, bo podobnie jak cukinia, jest zdrowy oraz niskokaloryczny. Dlatego nasza propozycja to pasta z bakłażana i cukinii, które najpierw upieczemy. Pieczenie wydobędzie aromaty, a różne dodatki urozmaicą oraz podkreślą smak pasty. Świetnie sprawdzi do kanapek, a także do makaronu i ryżu czy jako składnik sałatek oraz dip do przekąsek.

Właściwości bakłażana

Bakłażan ma podłużny, gruszkowaty kształt, i w najpopularniejszej odmianie, ciemnofioletową skórką. Może poszczycić się kilkoma ciekawymi nazwami. Oberżyna, gruszka miłosna, jajko krzewiste, bałtarzan i bakman oraz psianka podłużna, czyli nazwa właściwa. Podobnie jak nazw, jest wiele sposobów wykorzystania i przyrządzania. Ma lekko gorzkawy smak oraz gąbczastą strukturę, która jest świetnym wypełniaczem zup i sosów. Smażony chłonie tłuszcz jak gąbka. Co ważne, nie można jeść go na surowo, bo podobnie jak ziemniak zawiera trującą solaninę.

Bakłażan zawiera wiele cennych składników odżywczych i wykazuje właściwości prozdrowotne. To źródło witamin, minerałów, błonnika, fitosteroli oraz przeciwutleniaczy. Jest niskokaloryczny, bo w 90% składa się z wody. Bardzo popularny w kuchni gruzińskiej, choć i w naszym kraju zaczyna znajdować zwolenników. Warto dodać, że młode sztuki mają delikatniejszy smak i miękkie nasiona. Najlepiej, jeśli mają jędrną oraz błyszczącą skórkę bez przebarwień.

Ciekawostka – bakłażan – warzywo czy owoc?

Choć tak bywa traktowany ze względu na zastosowanie w kuchni, bakłażan z biologicznego punktu widzenia nie jest warzywem. W tym ujęciu jest owocem psianki podłużnej, a konkretnie jagodą. Pierwsze wzmianki pochodzą z Chin i V wieku p.n.e., ale miały być wcześniej uprawiane na subkontynencie Indyjskim. Znane były też w Afryce i Arabii. Z Azji dotarły do Europy w VII wieku, najpierw do Hiszpanii. W Polsce i chłodniejszych rejonach Europy nie są uprawiane na dużą skalę. Co ciekawe, w naszej szerokości geograficznej, bakłażan długo był hodowany jako roślina ozdobna. Obecnie jest wpisany do rejestru roślin rolniczych Unii Europejskiej.

Właściwości cukinii

Cukinia jest uniwersalna, można ją wykorzystać w kuchni na różne sposoby. Gotować, dusić, smażyć, dodawać do różnych potraw, kisić i marynować. Jest zaliczana do warzyw ekologicznych, ponieważ nie gromadzi metali ciężkich, dlatego można ją jeść także w postaci surowej.

Jest zdrowa, niskokaloryczna oraz lekkostrawna, ma niski indeks glikemiczny i wykazuje właściwości prozdrowotne. W 90% składa się z wody, jednak zawiera też sporo substancji odżywczych takich jak witaminy B1, C, K i PP, beta-karoten, sporo składników mineralnych i kwasu foliowego. Najwięcej składników znajduje się w skórce. Co ciekawe, jadalne są nie tylko owoce cukinii, ale także jej kwiaty. Też mają w sobie wiele wartości odżywczych.

Ciekawostka – czym się różni cukinia od kabaczka?

Cukinia to pnąca roślina z rodziny dyniowatych. Jest odmianą dyni zwyczajnej, którą wyselekcjonowano we Włoszech, skąd pochodzi nazwa od włoskiego „zucchina”, czyli „mała dynia”. W południowo-wschodniej Europie znana jest pod nazwą „kabak”. Dlatego w Polsce południowo-wschodniej popularność zyskała nazwa kabaczek. W naszym kraju jest znana oraz uprawiana pod obiema nazwami.

To łatwe w uprawie, sezonowe warzywo jesienne, podłużnym kształtem przypominające przerośniętego ogórka. Istnieją odmiany, które różnią się wyglądem, kształtem, kolorem owoców oraz smakiem. Najpopularniejsze z ciemnozieloną lub żółtą skórką. Czy to ma wpływ na toczący się spór? Są bowiem różne stanowiska, traktujące cukinię i kabaczka za tą samą roślinę, lub za odrębne gatunki. Niektórzy uważają, że kabaczek jest żółty lub jasnozielony, a cukinia zielona. Zdarza się, że za kabaczka uważa się zieloną cukinię, a za cukinię tylko żółtą.

Tymczasem okazuje się, że pod względem botanicznym jest to ten sam gatunek, tylko w różnym etapie wzrostu, różnym rozmiarze i stanie dojrzałości. Cukinia jest młoda, smuklejsza i mniejsza, delikatniejsza z jednorodnym miąższem, bardziej doceniana za smak. Kabaczek to nazwa dojrzałej cukinii, większej i pękatej, posiadającej gąbczastą strukturę, pestki i grubszą skórę. Wraz ze wzrostem zmienia się smak oraz sposób przygotowania.