Tarta ze szpinakiem i serem feta

Tarta zalicza się do tradycyjnych wypieków. Bazą jest kruche ciasto, na którym układa się nadzienie. Najczęściej jest słodkie, jednak często spotyka się je także w wersji wytrawnej. Wtedy słone ciasto wykonywane jest bez cukru. Taka właśnie, wytrawną wersję przygotowaliśmy. Jest idealna na obiad czy kolację, a nawet przekąskę na zimno. Przedstawiamy przepis na tartę ze szpinakiem i serem feta. Te dwa składniki to często spotykane, idealne połączenie. Nadadzą tarcie intensywny smak i pyszny, zielono-biały kolor oraz kremową konsystencję. Dodatkowo pewnie każdy wie, że szpinak jest zdrowy. Cenne składniki odżywcze zawiera też ser feta.

Tarta – co to za ciasto i co warto o nim wiedzieć?

Tarta należy do jednych z najpopularniejszych potraw w kuchni francuskiej, w wersji słodkiej do najpopularniejszych ciast deserowych. Popularna jest też na całym świecie, słynna jest na przykład kultowa, amerykańska wersja o nazwie american pie. Jest to potrawa różnorodna i uniwersalna. Z jednej strony może być bardzo prosta, a z drugiej wykwintna. Tylko wyobraźnia ogranicza to, co może się na niej znaleźć. Przy czym warto dodać, że we Francji niemal każdy region ma swoją wersję. Słodkie nadzienie to mogą być różne owoce czy kremy, a wytrawne to mięso, owoce morza, warzywa, grzyby i ser. W wersji wytrawnej zalana masą jajeczną nazywana jest quiche. Popularna jest też Tarta Tatin, owoce zapiekane z ciastem na wierzchu, podawana po odwróceniu.

Najczęściej tartę przygotowuje się z ciasta kruchego, zdarza się jednak użycie francuskiego lub drożdżowego. Jednak to właśnie kruche ciasto oraz odkryty wierzch odróżniają ją od innych ciast. Podobnie jak cięższa, chrupka konsystencja bez puszystości. Do pieczenia tarty używa się specjalnej, okrągłej formy zwykle z wyjmowanym dnem, które ułatwia wyjęcie kruchego ciasta w całości. A że tak jest serwowana, forma ma pofalowane brzegi, które zdobią ciasto. Co ważne, należy dokładnie wylepić nim dno oraz brzegi. Wyróżnia się trzy sposoby pieczenia tarty:

• najpierw pieczone jest samo ciasto, a nadzienie dodawane pod koniec,
• ciasto pieczone najpierw, a potem dodawane nadzienie, zapiekane powtórnie razem,
• pieczenie surowego ciasta razem z nałożonym na nie nadzieniem.

Od wykwintnego do słodkiego

Francuska nazwa „tarte” oznacza nic innego jak „ciasto”, a „une tarte” „placek”. Prawdopodobnie funkcjonuje od około 1550 roku. To wtedy zostało wynalezione ciasto kruche i mógł się pojawić pierwszy oryginalny przepis. Szybko stała się popularna na dworskich stołach. To właśnie odkryty wierzch czynił z tarty ich ozdobę. Być może była rodzajem modyfikacji średniowiecznej metody robienia tortów. Jednak co ciekawe, początkowo jej charakter nie był deserowy. W tamtych czasach wśród szlachty królowały tarty z nadzieniem najczęściej mięsnym, albo innym wytrawnym. Słodkie nadzienie, znane dziś owocowe i kremowe, zostało wprowadzane dopiero z czasem.

Tarta może także wywodzić się z dawnej tradycji nakładania na siebie składników warstwami i zapiekania w piecu. Podobno też już ponad 10 tys. lat temu w Grecji i Egipcie znano zagniatany placek pieczony na węglach. Receptura na podobne ciasto pojawiła się w andaluzyjskiej książce kucharskiej z XIII wieku.

Szpinak i ser feta

Szpinak, jak wszystkie warzywa zielone, zalicza się do najzdrowszych. Jest źródłem wielu cennych składników i wartości odżywczych. Wykazuje także liczne właściwości prozdrowotne. Zawiera między innymi witaminy, minerały, błonnik, kwas foliowy oraz silne przeciwutleniacze. Przy wysokiej wartości energetycznej, jest jednocześnie niskokaloryczny.

Feta, z greckiego „plaster”, to charakterystyczny ser właśnie z Grecji pochodzący. Jest to ser o z rodzaju miękkich, biały, kruchy i kremowy. Z punktu widzenia żywieniowego jest dobrze przyswajalnym produktem. Zawiera białko o wysokiej wartości biologicznej oraz witaminy A i B12, wapń i fosfor. Od roku 2002 jest „produktem z chronioną nazwą pochodzenia”. Według przepisów UE i podobnych brytyjskich tą zastrzeżoną nazwą mogą nazywać się tylko sery wytwarzane w konkretnych rejonach Grecji w tradycyjny sposób. Musi być produkowany z pasteryzowanego mleka owczego lub z domieszką do 30% koziego od lokalnych ras, podpuszczki oraz soli. Bez środków koloryzujących i konserwujących, jedynym jest solanka. Powinien w niej dojrzewać przynajmniej 2 miesiące. Ma minimum 43% suchego tłuszczu i maksymalnie 65% wilgotności. W Grecji prawnie regulowane i często kontrolowane są dokładne wymagania w temacie technologii oraz kwalifikacji osób przy tym pracujących. Jako ciekawostkę można dodać, że jest często podrabiany, a eksport z Grecji stanowi tylko około 25% światowej produkcji.

Tarta ze szpinakiem i serem feta to doskonała propozycja na domowy obiad.