Zupy kremy są okazją do wykorzystania w kuchni cennych składników odżywczych i korzystnych dla organizmu właściwości, jakie wykazują warzywa. A że warto je włączać do diety, chyba każdy wie. A kremowe zupy to zdrowa i pożywna alternatywa dla podawania ich w tradycyjny sposób. Tym bardziej, jeśli chodzi o warzywo, za którym nie wszyscy przepadają, czyli kalafior. Bywa często wykorzystywany do zup. Nasza propozycja to właśnie kalafiorowa zupa krem. Jego smak zaostrzy por, a całość nieco złagodzi serek topiony.

Pochodzenie kalafiora

Kalafior należy do rodziny kapustowatych, a konkretnie jest odmianą kapusty warzywnej. Pierwsze wzmianki o tej roślinie pochodzą z około 600 roku p.n.e. z Azji Mniejszej. Jednak często uważa się, że jego początki sięgają regionu Morza Śródziemnego, a konkretnie Cypru. Ma być to skrzyżowanie kilku odmian dzikich kapust, a nazywany jest też kapustą cypryjską. Znany był w starożytnym Rzymie i Grecji, skąd trafił do innych części Europy i do Anglii, a stamtąd do Ameryki. Do Polski miała sprowadzić go wraz z włoszczyzną królowa Bona w XVI wieku. Dziś kalafior jest uprawiany na całym świecie.

Ciekawostki: Potocznie mówi się, że kalafior wytwarza różę. Ze względu na to wedle definicji bywa kwiatem nazywany. Ale botanicznie biorąc jest to łodyga z rozgałęzieniami i zbitymi wierzchołkami. To skupione, mięsiste i skrócone pędy, czyli część jadalna.

Nazwa tego warzywa wywodzi się od łacińskiego „caulis”, co oznacza „kapusta z kwiatem”. Albo od włoskiego „ cavolo-fiore ” oznaczającego „kwiat kapusty” lub „kapuściany kwiat”.

Oprócz kalafiorów z białą różą, są także odmiany o kolorze żółtym, pomarańczowym i fioletowym. Istnieje też zielona odmiana ozdobna o nazwie Romanesco.

Kalafior dawniej był bardzo popularny we Francji, gdzie za ulubione warzywo uznawał go król Ludwik XIV.

Właściwości kalafiora

Zaliczany jest do najzdrowszych warzyw. Wykazuje właściwości prozdrowotne i ma wysoką wartość odżywczą. Ma też niski indeks glikemiczny i jest niskokaloryczny, w 100 g jest zaledwie 25 kcal. Zawiera liczne witaminy i składniki mineralne oraz wiązki biologicznie czynne. A także białko, błonnik pokarmowy, sulforafan, kwas foliowy i węglowodany. Jako ciekawostkę można dodać, że za przykry zapach podczas gotowania odpowiadają zawarte w nim olejki eteryczne.

Co to jest por?

Por jest rośliną z grupy warzyw cebulowych z podrodziny czosnkowych. Pochodzi z Azji Mniejszej. Uprawiany był w starożytnym Rzymie, Grecji i Egipcie. Do reszty Europy, w tym do Polski trafił w średniowieczu. Do Ameryki zawieźli go osadnicy.

Pory są spokrewnione z cebulą i czosnkiem. Biała część nazywana jest cebulą. Uznaje się je za substytut cebuli dla uzyskania jej łagodnego smaku w potrawach. Choć ma charakterystyczny, ostry smak dzięki wysokiej zawartości związków siarkowych. Podczas gotowania traci na ostrości. Początkowo pora traktowano jako przystawkę lub zagęstnik do zup. Z czasem doceniono go też za właściwości prozdrowotne. Jest niskokaloryczny i bogaty w liczne składniki odżywcze.

Ciekawostki: Niekiedy pory określane są jako szparagi dla biedaków lub cebula dla smakoszy.

Por jest jednym z symboli narodowych Walii.

Pory były ulubionym warzywem cesarza Nerona.