Cynamonowe muffinki

Muffinki to ciasteczka w formie wysokiej babeczki. Miękkie i wilgotne w środku oraz chrupiące z zewnątrz, o charakterystycznym kształcie. Zawdzięczają go specjalnym foremkom zwykle pofalowanym po bokach. Pochodzą z kuchni amerykańskiej, choć korzenie mają Brytyjskie. Są bardzo popularne w krajach anglosaskich, zwłaszcza w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii i Irlandii. Swoich zwolenników mają też na całym świecie, w tym w Polsce. My proponujemy cynamonowe muffinki. Szybkie w przygotowaniu, idealne na śniadanie, deser i przekąskę.

Ciasto na muffiny

Sekretem biszkoptowo-tłuszczowego ciasta na muffiny jest mąka o wysokiej zawartości glutenu, która sprawia, że są puszyste. Stopione masło lub olej nadaje im smaku i wilgoci, którą wraz z miękkością nadają też jajka i mleko. Sposób przygotowania jest specyficzny. Składniki suche i mokre miesza się osobno, a potem łączy, co ważne, mieszając delikatnie. Dzięki dodatkom mają różnorodne smaki. Najczęściej przyrządzane są ze słodkim nadzieniem, składnikami takimi jak bakalie, czekolada i owoce. Choć mogą być także wytrawne, z warzywami czy serem. Wypiekane są w pojedynczych foremkach papilotkach albo na blasze z wgłębieniami w kształcie babeczek.

Historia muffina – angielski czy nie?

Muffiny korzenie mają w wiktoriańskiej Anglii i biedniejszej kuchni. Powstały jako jedzenie dla służby. Kucharki pracujące dla zamożnych rodzin zbierały resztki chleba z poprzedniego dnia. Z nich i resztek masy na ciasto drożdżowe oraz ugotowanych ziemniaków lepiły nowe ciasto. Na dużej blasze smażyły grube placki, miękkie w środku i chrupkie z zewnątrz. Stopniowo do popołudniowej herbaty zaczęły spożywać je także klasy wyższe. Pojawiły się też w sprzedaży.

W Anglii znane jako muffiny, smażone placuszki-bułeczki drożdżowe słynny przydomek angielskie zyskały w Ameryce i różnią się od nam znanych. Nazwa prawdopodobnie pochodzi od francuskiego „moufflet”, co oznacza miękką część chleba. A muffinka to zdrobnienie właściwej nazwy.

Kultowe babeczki

Obecną formę muffiny zyskały w Ameryce w XIX wieku. Zaczął je piec piekarz, brytyjski emigrant Samuel Bath Thomas. Otworzył piekarnie w Nowym Jorku i opracował własną wersję, którą opatentował jako angielska muffinka. Stały się popularne, a po wynalezieniu proszku do pieczenia zaczęto używać go zamiast drożdży. A także piec je w pojedynczych foremkach, nadając kształt miniaturowych ciast babeczek. W takiej formie dotarły do nas właśnie z Ameryki, gdzie jada się je na śniadanie. Stały się wręcz amerykańską dumą, a niektóre stany traktują je jako kulinarny symbol z typowymi dla siebie dodatkami. Dziś są kultowymi babeczkami, które podbiły cały świat. Doczekały się nawet swojego święta. Światowy Dzień Muffina obchodzony jest 30 marca.

Właściwości cynamonu

Cynamon z rodziny korzennych jest jedną z najpopularniejszych przypraw na świecie. Pozyskuje się go z wewnętrznej, wysuszonej kory drzewa cynamonowego, rosnącego w południowo-wschodniej Azji. W języku greckim słowo cynamon oznacza „słodkie drewno”. Jako przyprawa o właściwościach leczniczych znany jest od czasów starożytnych. Wykorzystywali go Rzymianie, Grecy, Egipcjanie, Chińczycy i Hindusi. Występuje w formie sproszkowanej lub w kawałkach zwiniętych rulonów. Ma rdzawy kolor i charakterystyczny, słodkawo-korzenny, lekko piekący smak oraz silny zapach. Potrawom nadaje równie charakterystycznego aromatu. Wykorzystuje się go do rozgrzewających napojów i kompotów, słodkich wypieków i deserów, a także wytrawnych dań.

Za aromat odpowiada aldehyd cynamonowy o właściwościach przeciwnowotworowych. Poza tym przyprawa zawiera wiele związków o wysokiej aktywności biologicznej, takich jak polifenole. Korzystnie wpływa na wiele aspektów w organizmie i wykazuje liczne właściwości prozdrowotne oraz rozgrzewające. Zawiera też kumarynę, która w nadmiernych ilościach może być szkodliwa.

Najbardziej znane są dwie odmiany. Cynamon chiński, inaczej wonny – intensywniejszy, bardziej popularny, choć uznawany za gorszy. Kora jest ciemna i twarda. Smaczniejszy, łagodniejszy oraz słodszy jest cynamon cejloński o jasno-brązowej barwie. Jest wyżej ceniony i bardziej wartościowy, bo zawiera mniej kumaryn. Zaleca się go wybierać, zwracając uwagę na kolor kory.